Helemaal niet als je ook nog in een tijd leeft waar mensen overspannenheid niet als een ziekte zagen. Vanuit de ziektewet dachten ze vaak: die stelt zich aan, nou daar ben je klaar mee dan!! Je werdt naar een psycholoog doorgezonden en die vertelde je dan doodleuk dat je gewoon aan het werk moest gaan en dat er dan helemaal niets aan de hand was. Lang leve de vooruitgang en het nieuwe woord Burnout. Als je nu zegt dat je een Burnout hebt gehad begrijpen mensen je tenminste beter dan wanneer je zegt ik was overspannen. Tot de dag van vandaag merk ik hoe krom mensen je behandelen want als ik zeg dat ik ooit overspannen en depressief was kijken ze je aan alsof je zwak en een minder betrouwbare werknemer bent. Zeg ik dat ik een burnout heb gehad dan behandelen ze me veel positiever en word ik zelfs eerder aangenomen, nou ja!!
Wat ook een groot nadeel is voor Hsp'ers is dat die hooggevoeligheid niet altijd begrepen of gewaardeerd wordt. Helemaal niet vanuit onze cultuur waar ons geleerd is en nog steeds wordt geleerd dat het verstand de boventoon voert en niet het gevoel. Mensen proberen me vaak vanuit een verstandelijke manier te overtuigen van hun visies. Ik kan ze begrijpen maar ik deel hun visie niet. Wat ik zelf vaak ervaar en heel erg jammer vind is dat mensen mijn visie totaal niet begrijpen en er niet eens open voor willen staan. Wat bij mij al snel het gevoel oplevert dat iemand een superhoge muur om zichzelf heen trekt en dus niet meer voor je open staat.
Hooggevoelige personen lijken nauwelijks te passen in het ideaalbeeld dat de maatschappij ons voorspiegeld. De sociaal actieve, spontane, stoere, zelfverzekerde levensstijl lijkt niet voor deze mensen weggelegd. Maar als ze aan zichzelf kunnen toegeven welke activiteiten wel en niet bij hun passen, en wel situaties ze liever vermijden, kunnen ze volop gebruik maken van hun positieve eigenschappen en plezier ondervinden van hun diepe innerlijke leven.
Ik weet voor mezelf dat ik niet al te vaak hele drukke markten, de stad, discotheken of druk bezochte ruimtes moet bezoeken. Doe ik dat wel dan kan je me opvegen!! Ik zie mezelf ondanks dat ik Hsp ben, toch als een redelijk zelfverzekerde vrouw, ik leg makkelijk contacten en ben sociaal (alleen ben ik wel heeeeeeel kieskeurig met het uitkiezen van vrienden die ik ook over de vloer vraag), af en toe ben ik een stoere meid en zo zie je maar dat wanneer je jezelf beter leert kennen, meer in Balans bent, je ook ondanks dat je Hsp bent, een zelfverzekerde levensstijl kan hebben.
Dit stukje heb ik van het internet gehaald:
Omgaan met conflicten
De drie magische zinnen voor confrontaties Ik begrijp dat... (altijd eerst begrip opbrengen, zodat het niet een pure emotionele aanval wordt en je de persoon in een hoek duwt. Je toont hierin ook dat je redelijk bent.)
Maar ik vind het jammer dat.../Maar het doet me pijn dat.../ Maar het maakt me verdrietig dat... (nu dus onverbloemd duidelijk jouw gevoelens tonen)
Ik zou het fijn vinden als...(altijd een oplossing aandragen, zodat je niet alleen een probleem deponeert, maar ook aangeeft hoe de situatie verholpen/vermeden kan worden in de toekomst.
Wel heel belangrijk hier om te zeggen: 'ik zou het fijn vinden als' ipv 'Je moet...' of 'Ik zou willen dat...', omdat je ze geen bevelen wil geven maar ze de vrije keuze laat, wetende dat A jou verdrietig maakt en B jou fijn doet voelen).
Update geschreven op donderdag 18 november 2004
Ik heb een tijd lang Hsp alleen maar als negatief ervaren omdat ik me geen raad wist met al die negatieve gevoelens die je van anderen overneemt. Ik voelde me doodmoe en leeg door al dat opslurpen van die energie van anderen. Zag me zelf bijna als een slachtoffer en als er weer eens ergens teveel negatieve enerigie hing of als ik me irriteerde aan een ander omdat ik zijn/haar gevoel overnam, dan zei ik altijd: dat komt omdat ik Hsp ben. Nou ik heb ontdekt dat dit wel een hele makkelijke manier is om dat te zeggen. Zo kan je alles wel buiten jezelf plaatsen en anderen de schuld geven van iets wat je zelf doet. Want er is niemand die die negatieve energie in jou stopt, je staat er zelf open voor.
Juist het vaak zeggen maakte voor mij alles erger, het was wel nodig voor mij om het te zeggen want juist door het te zeggen maakte ik het Bewust. En als je iets bewust maakt kan je er iets aan doen, net als een alcoholist die durft toe te geven dat ie alcoholist is. Je erkent eerst het probleem en dan.....ga je er aan werken.Ik vind het zo jammer dat ik bijna alleen maar negatieve verhalen lees over Hsp. Ik ben dus zelf maar gaan zoeken naar oplossingen om hier beter mee om te leren gaan. Ik geloof er nl heilig in dat ik zelf verantwoordelijk ben voor alle energie die ik toelaat in mijn lichaam. Ik sta TE open voor andermans stemmingen/gevoelens en sferen. We weten allemaal wel dat je een ander niet kan veranderen dus....ik begon met mezelf te veranderen wbt het hele Hsp en overnemen van energie dat als negatief ervaren wordt.
Dit is wat ik heb ontdekt over het overnemen van andermans gevoelens: Op het moment dat je anderen hun gevoel overneemt sta je Teveel Open. Dit kan alleen gebeuren als je Niet in je Eigen Kracht staat. Blijf je gewoon dicht bij je ware Zelf dan zal je niet zo snel last krijgen van anderen hun gevoel/stemmingen. Het is een Bewustwordingsproces!!! Je moet gaan leren ontdekken wat jouw gevoelens zijn en....wat van een ander is, en als je jezelf kan helpen ...dan kan je ook ....een ander gaan helpen. Voordat je anderen kan gaan helpen moet je dus eerst leren....jezelf te beschermen. Dit doe je niet door je helemaal af te sluiten van anderen maar door jezelf te oefenen in het beschermen van jezelf.
Dit zijn enkele tips om jezelf te beschermen tegen negatieve energie van anderen of je omgeving, die mij goed helpen:
1) draag een zwarte edelstenen bij je, deze helpen je om te aarden (kom je dus meer uit je hoofd/denken) en om je te beschermen tegen negatieve energie.
2) Ben je goed in visualiseren? zet jezelf dan ter bescherming in een doorzichtige piramide en onthou dan dat alle negatieve energie weer teruggekaatst wordt naar degene van wie het komt. of zet een denkbeeldige spiegel tussen jou en degene bij wie je negatieve energie voelt en weet dan dat ook op deze manier de energie teruggekaatst wordt. Ik ben altijd slecht geweest in visualiseren omdat ik dat altijd gezegd heb. Vanaf het moment dat ik zei dat ik kon visualiseren lukte het me ook een beetje. En nu na enige tijd lukt het me ook om dingen te visualiseren, het gaat stapje voor stapje beter.
3) kruis je armen of voeten over elkaar of leg een hand op je buik. Ik merk dat ik de laatste tijd ook automatisch mijn hand op mijn buik leg ter bescherming en zo komt er ook minder energie van anderen in mij.
4) het boek 'gevoeligheid en zelfbescherming' bied inzicht en steun voor en aan Hsp'ers.
5) let op je adem, adem via je buik als je teveel negatieve energie voelt. als je goed vanuit je buik ademt, sta je ook beter in je Eigen kracht en zal er niet zo snel energie van een ander in Jou komen. Kijk maar eens wat er gebeurt als je diep vanuit je buik ademt, je voelt dan bij je buik echt een kracht, alsof je buik wordt aangespannen. Ik heb gemerkt dat ik dit de laatste maand automatisch doe bij mensen die niet 'goed' aanvoelen. Dan spant m'n buik automatisch samen en voel ik dat ik dichter bij mezelf blijf, bewust blijf van mijn eigen gevoel en dus ook op zo'n moment tegen mezelf kan zeggen: dat is niet mijn gevoel maar die van de ander dus ik hoef me niet klote te voelen want het is Niet mijn gevoel. Goed ademen brengt je ook meer in het Nu en in het NU is er geen Angst(onder meer negativiteit), angst is er als je leeft vanuit het verleden of de toekomst.
6) let op je manier van ....Denken. Veel mensen denken nl heeeeeeeeeeeeeel negatief en zo Denk je jezelf in een negatieve spiraal en ga je je kutter voelen, leeg, moe, lusteloos, down, depri, overspannen wat kan leiden tot burnout en psychische stoornissen. Ook ik dacht 2 maanden nog vrij negatief ivm het hele Hsp. Maar ik kon het er niet bij laten zitten om voor de rest maar te denken dat ik iedereen zijn energie opslurpte of anderen kon voelen etc en dit als negatief ervaarde. Ik wil vooral niet dat Hsp gezien wordt als een ziekte want het is geen ziekte maar een GAVE, we zijn allemaal paranormaal begaafd. We moeten alleen nog leren hoe we dit ontwikkelen en dat kan je doen door bewuster te worden van Jezelf, Anderen en Hsp. Ik merk nl dat ik in een maand of 4 tijd wel heel erg gegroeid ben en het Hsp niet ALLEEN maar ervaar als zijnde dat je negatieve energie overneemt maarrrrrrrrr dat het ook een Gave is en je anderen en jezelf kan helpen te genezen.
Het volgende stuk waar ik mee wil afsluiten komt uit het boek Curcus in Wonderen en het helpt mij echt om beter om te gaan met conflicten en mensen die je aanvallen of wanneer je je aangevallen voelt:
Alleen liefde is sterk. De sterken vallen niet aan omdat ze daar de noodzaak niet van inzien. Voel jij je toch door een ander aangevallen dan moet er In jou iets gebeurd zijn waardoor jij je gekwetst voelt. En omdat je dit voelt ga je in de aanval om het te vereffenen. Je denkt dat de aanval van de ander je heeft verzwakt maar je liet het zelf toe om je te verzwakken door niet op dat moment te denken aan de ander zijn....Gebrek (= angst, gebrek aan liefde, ego-gedrag, onbewustheid/onwetendheid). Had je dat wel gedaan dan had de ander je Nooit zo kunnen verzwakken/kwetsen en zou je ook nooit zo in de aanval zijn geschoten. Door in de aanval te gaan ga jij je alleen maar nog rotter voelen omdat je iets doet wat niet van Nature bij jou hoort. Als je in je kracht blijft staan bij een aanval van een ander zal je inzien dat je terug in de aanval gaan niet Noodzakelijk is want het levert je Niets op, alleen dat je jezelf dus aanvalt. Besef dit en dan zal je in aanvallen geen enkel nut meer zien want het werkt niet en het kan je Niet beschermen.
Als al jouw aanvallen uit je verleden op jezelf jou niet hebben kunnen verzwakken, ben je nog steeds sterk. Je hoeft de situatie daarom niet te 'vereffenen' om je kracht te bewijzen. Jezelf/anderen aanvallen hebben dus Geen gevolgen, je Blijft toch sterk.
Update geschreven 2007:
HSP (Hooggevoelig) zijn, een Last of een Gave?
Veel van wat wij voelen is echt helemaal Niet van ons maar vanuit je Hooggevoeligheid pik je dingen van anderen op en kan je ze overnemen. Dit gebeurd vaak als je geestelijk/energetisch sterk met iemand verbonden bent of iemand zich sterk verbind met jou via zijn/haar gedachtes. En zo pikken we dus ook veel op van het collectieve bewustzijn.
Zo binnen zo buiten....wanneer het buiten grijs, grauw, nat of koud is dan kan je er gif op innemen dat het overgrote deel van het collectieve bewustzijn zich down voelt van binnen en als je hooggevoelig bent dan zal je dat collectieve bewustzijn dus voelen en kunnen overnemen. Je kan het vergelijken met de winterperiode, dan krijgen ook heel veel mensen last van een winterdepressie omdat er o.a. een tekort aan licht (vitamine d) is. Het is algemeen bekend dat veel mensen lijden aan een winterdepressie. Voor mij is deze algemeen bekende overtuiging/aanname alleen een oude overtuiging geworden 5 jaar geleden.
Ik heb zelf nl bijna 20 jaar last gehad van (winter) depressies totdat ik me er 5 jaar geleden pas echt bewust van werd dat het al vanaf mijn 14e jaar een steeds terugkerend iets was. Ieder jaar in november werd ik nl down en depri tot ik me 5 jaar geleden bewust werd van het feit dat ik vroeger in november (het was toen heel koud en donker) door mijn eerste liefde gedumpt werd toen ik hem thuis op ging zoeken. Voor mij was het een traumatisch moment, ik zat in een kindertehuis waar hij ook in gezeten had maar hij mocht na een tijdje weer naar huis.
Ik besloot hem thuis op te gaan zoeken omdat ik niets van hem hoorde vanaf het moment dat hij naar huis mocht. Voor mij was dit heel vreemd want wij gingen echt heel goed met elkaar om toen hij ook nog in het kindertehuis zat. Ik belde aan en de broer van mijn vriendje kwam boven aan de trap tevoorschijn en die vertelde mij dat mijn vriendje mij niet meer wilde zien en dat het uit was. Schijnbaar had mijn vriendje toen destijds niet genoeg moed om het zelf uit te maken maar het feit dat hij mij niet eens zelf te woord wilde staan, mij niet wilde uitleggen waarom het dan uit was, heeft er bij mij echt in gehakt toen.
Ik voelde me toen echt zo machteloos, zo gebruikt, zo in de steek gelaten en zo verdrietig en depressief en onbewust is dit dus hoe ik mij ieder jaar in november weer begon te voelen. Ik heb het alleen altijd gelinkt aan de wel bekende winterdepressie maar 5 jaar geleden viel voor mij het kwartje dat het meer te maken had met wat er jaren geleden in die koude en donkere novembermaand gebeurd was. Die donkere en koude dagen triggerden eigenlijk ieder jaar iets ouds omhoog maar omdat ik dacht dat ik dat allang verwerkt had kwam het nooit bij mij op dat het dus te maken had met die traumatische ervaring met mijn eerste vriendje op mijn 14e jaar.
Ik heb een wel zeer oude en goed verstopte en onderdrukte angst dus kunnen erkennen en accepteren door dat koude en donkere weer hihi en op die manier kon ik dat dus ook loslaten. Ik heb sindsdien ook geen last meer gehad van winterdepressies
Ik zie en hoor vaak van mensen dat ze zich down en klote voelen als het er buiten down en klote uit ziet maar dan hoor ik een stemmetje in mij al zeggen: komt het nou echt door het weer of komt het door een oude angst die je nog vasthoud en zelf nu niet ziet en vanuit gewoonte wijt aan het .....weer?????
Veel van wat wij voelen en denken is echt niet van ons maar wat wij oppikken vanuit het collectieve bewustzijn en/of onze naasten die wij zo liefhebben. Het is alleen wel onze taak, en een wel heeeeeeeel moeilijke taak vind ik zelf, om te leren omgaan met onze gaves. Mijn hooggevoeligheid ervaar ik soms nog wel eens als een last omdat ik andermans (meestal die van mijn twin) emoties dus ook vaak onbewust overneem.
Zo heb ik dus letterlijk gevoeld wat mijn moeder gevoeld moest hebben toen zij een zelfmoordpoging ondernomen had. In die tijd had ik al circa 7 jaar geen contact met haar en betrok ik hetgeen ik gevoeld en ervaren had dus niet op haar. Wel wist ik 100% zeker dat het niets met mij te maken had en ik iemand anders gevoel oppikte. Achteraf kreeg ik een telefoontje van een zus, ik wilde haar vertellen over wat ik ervaren had maar ze onderbrak me en vertelde me dat ze me iets belangrijks te vertellen maar....dat ik eerst mijn verhaal moest vertellen en zij dan zou vertellen waarom ze belde. Toen ik mijn verhaal had verteld zei ze 'dan heb je je moeder gevoeld want die heeft gisteren een zelfmoordpoging gedaan'.
Ik heb dit soort dingen dus vaker ervaren, dan voel ik zoveel emoties en pijn van anderen, ervaar ze zelf en wordt dus als het ware hun. Absoluut geen pretje want ik kan niet altijd de personen bij wat ik voel en overneem plaatsen. Het is voor mij dan ook echt wel prettig als ik later een bevestiging krijg dat wat ik gevoeld heb ook echt klopte. Bij mijn twin kan ik dingen die ik voel makkelijker plaatsen omdat ik me makkelijk afstem op hem.
Kan ik hetgeen ik voel en overneem niet bij hem of mezelf plaatsen dan is het voor mij al een stuk moeilijker want ik heb met iedereen uit mijn verleden gebroken en ik heb er niet zo'n behoefte aan om mij eerst op iedereen uit mijn verleden af te gaan stemmen om er achter te komen bij wie dat wat ik voel hoort. In zulke gevallen vraag ik het universum dat wat ik voel terug te sturen naar de rechtmatige eigenaar en vervolgens accepteer ik wat ik op dat moment voel want hoe meer ik het accepteer hoe sneller ik het ook weer kan loslaten.
Ik noem het overnemen van andermans gevoelens een soort van profiler ervaringen. Ik pik emoties op van anderen en neem deze dan soms over en wordt zo als het ware dus die ander. Zo (h-er)ken ik mensen ook vaak veel beter dan ze zichzelf al (h-er)kennen. Op zo'n moment wordt ik (op emotineel vlak) dus net als die ander en als je je er niet bewust van bent dat je andermans emoties opgepikt en overgenomen hebt dreigt dus het gevaar dat je vanuit je eigen onbewustheid gaat denken dat het van jezelf is en dan ga jij je dus klote voelen terwijl het niets met jouw te maken heeft. Ik leer er steeds beter mee om te gaan met wat ik op energetisch niveau voel van anderen en het collectieve maar het is (nog) mijn ervaring dat er ook altijd momenten zullen zijn dat je onbewust dingen overneemt en ze op jezelf betrekt.
Zo heb ik me dus ook 20 jaar depressief gevoeld omdat ik me niet ervan bewust was dat ik hooggevoelig was en andermans emoties oppikte en overnam. Ook dit linkte ik aan het zelf depressief zijn. Op het moment dat ik me bewust ben van het feit dat ik andermans gevoelens oppik (tuurlijk is het ergens ook ten alle tijden je eigen gevoel want je kan andermans gevoelens/emoties niet herkennen als het niet ook in jou zit) kan ik het ook als gave gaan ervaren en die ander op energetisch niveau mijn liefde en licht sturen.
Op die manier kan ik een ander op afstand toch wat steun en liefde bieden. Het blijft wel iets moeilijks want hoe bewuster we worden hoe meer we ook open staan en anderen zullen aanvoelen. Ik heb zelf ontzettend veel aan de energieberichten van Karen Bishop, in haar berichten lees ik vaak letterlijk mijn recente ervaringen, gevoelens en gedachtes terug. In dat opzicht voel ik mij zeer verbonden met haar, weet ik dat we op dezelfde trilling zitten en dankzij haar berichten leer ik meer te vertrouwen op hetgeen ik voel m.b.t. mezelf, mijn twin, het Goddelijk Plan en het Collectieve Bewustzijn.
Korte Update 2010
Ik kan nu binnen een seconde voelen via de telefoon, e-mail, Msn, Sms, brief, persoonlijk contact of via afstemming (dit doe ik alleen bij mijn ) voelen hoe iemand zich op zo'n moment voelt, of dat iemand Zuiver of Niet Zuiver is. Ook ben ik bewuster dan ooit dat ik tijdens telefoongesprekken vaak de kwaaltjes, angsten, twijfels etc van anderen in m'n eigen lichaam ervaar, door dit gelijk aan te kaarten en me er bewust van te blijven dat het niet van mij is verdwijnt het ook weer heel snel uit mijn lichaam.
Liefs Ivy
