Bij mij thuis werd er vroeger weinig gecommuniceerd met elkaar. In ieder geval was het niet zo dat ik mijn moeder in vertrouwen kon nemen als er iets was of me dwars zat. Bij ons thuis werd er veel geslagen in plaats van gecommuniceerd. Nu jaren later weet ik dat het pure onmacht was van mijn moeders kant. Onmacht omdat ze niet wist hoe ze echt moest communiceren en daarbij kwam ook nog eens dat ze ons op precies dezelfde manier opvoedde als mijn oma en opa haar weer hadden opgevoed: met heel veel slaag en weinig communicatie. Het was dus een opvoeding dat gebasseerd was op angst ipv liefde.

Ik heb jaren moeite gehad om te praten over mijn gevoelens, problemen of wat dan ook. Ik was meestal zo stil als een muis als ik ergens op visite kwam en zei ook alleen iets als iemand mij iets vroeg. Ik wist niet anders want thuis moesten we altijd muisstil zijn en als we dat niet waren werd er geschreeuwd en gevloekt naar ons en werden onze monden gesnoerd met een paar fikse klappen of stokslagen. Ik kreeg automatisch een psycholoog toegewezen toen ik op mijn 13e jaar in een kindertehuis werd geplaatst. Bij deze psycholoog kon ik de eerste 2 jaar alleen in huilen uit barsten als hij me vroeg naar persoonlijke dingen. Oppervlakkige praatjes over bijvoorbeeld school of zo gingen wel maar praten over mijn diepere gevoelens lukte niet.

Alleen de gedachte aan de dingen die ik meegemaakt had en het gebrek aan communicatie thuis deden me steeds in huilen uitbarsten. Ik gaf nooit antwoord op vragen aan die psycholoog maar in mezelf gaf ik wel antwoord. Ik durfde alleen niet hardop te praten over de dingen waar ik mee zat omdat ik dat niet gewend was van huis uit. We begonnen daarom ook maar over school, het kindertehuis, hobbies en vrienden te praten. Verder deden we soms een dartspelletje of zat ik op zijn gitaar te pingelen, hierdoor kreeg ik langzamerhand meer vertrouwen in mijn psycholoog. En vanuit dit vertrouwen dat er ontstond begon het proces om te praten over Mijn Gedachtes en Gevoelens.

Ik heb echt moeten leren om te praten en dit heeft me echt jaren gekost. Hoe vaker ik over mijn problemen durfde te praten, hoe makkelijker het me afging en opgeluchter ik me voelde. Praten werd voor mij dan ook een heel belangrijk onderdeel van mijn verwerking. Ik heb door mijn angst om te praten met mensen dan ook vaak genoeg problemen gehad in relaties. Want zeg nou zelf wie wilt er in vredesnaam in het begin van een relatie al gelijk opbiechten dat ie een zwaar traumatische jeugd heeft gehad en alleen praten over negatieve ervaringen?

Ik heb mezelf aangeleerd dat wanneer ik problemen had en zelf even geen inzicht daarin had, om mijn dokter te vragen om een psycholoog. Aangezien ik niemand had waar ik echt met mijn problemen heen kon, koos ik voor deze oplossing. Helaas was het vroeger echt zo dat je voor gek of labiel verklaard werd als je bij een psycholoog kwam. Ik heb me dan ook echt jaren rot gevoeld hierdoor omdat het bezoeken van een psycholoog tegen mij gebruikt werd. Maar toch ben ik achteraf dankbaar dat ik steeds die stap nam om een psycholoog te spreken in tijden van nood. Wat is er mis aan als je zelf vastloopt en geen inzicht meer hebt in je situatie, zelf geen oplossing weet te verzinnen en dan hulp zoekt om met iemand te praten over je problemen?

Het is niet de bedoeling dat een psycholoog jouw leven leeft en je problemen voor jou oplost. Maar zo iemand kan je wel wat meer inzicht bieden in de stukken waar jij bent vastgelopen. Je kan dan zelf weer gaan werken aan je herstel of een oplossing. Ik heb nog steeds soms moeite om in grote groepen te praten of gelijk op mensen af te stappen die ik niet ken, maar ik heb dat geaccepteerd. Ik vind het nu ook veel fijner om de kat eerst uit de boom te kijken of een één op één gesprek met iemand te voeren. Ik weet nl dat ik meer iemand ben die praat over gevoel, het leven, mezelf, de ander etc. en niet over het weer of onpersoonlijke dingen. En de meeste mensen praten niet zo snel over echt persoonlijke dingen in het bijzijn van anderen. Vandaar dat ik liever één op één met anderen praat, zo leer ik mensen tenminste echt kennen en daar gaat het mij om.

Daarnaast heb ik ook gemerkt dat het in grote groepen praten meer gaat om het hebben van Angst voor de Angst. Ik heb bij verschillende presentaties van tevoren doodsangsten uitgestaan maar die angst verdween bijna altijd binnen 2 minuten. Daarna is het praten weer natuurlijk en zie je al die mensen niet meer die naar je staan te kijken en luisteren. Ik leer mensen graag kennen, ik wil achteraf na een gesprekje mezelf niet afvragen wie die persoon nou echt was. Helaas zijn er vandaag de dag nog steeds te weinig mensen die echt over zichzelf en hun ervaringen durven te praten.

Ik kan het wel begrijpen omdat ik zelf ook jaren zo geweest ben dus los ik het op door zelf veel te praten en te vertellen. Ik ben mezelf, een heel open mens, ik heb niets te verbergen en weet dat juist door mijn ervaringen te delen met mensen, mijn openheid, ik mensen aan het praten krijg. Het gaat soms met veel moeite hahaha maar het doet me heel veel als mensen mij hun ervaringen durven toe te vertrouwen. Het is toch veel fijner om met iemand te kunnen praten als je ergens mee zit dan alles op te kroppen, je eenzaam te voelen, langzaam gekke dingen gaat denken omdat je je ei nergens kwijt kan?

Ik ben zelf begonnen met schrijven als ik niets durfde te zeggen in relaties. Gewone simpele briefjes waar ik mijn gevoel in omschreef, wat me dwars zat aan de ander of de relatie. Ik spreek nu wel over jaren geleden hoor hahaha maar toch was het voor mij een stap in de goede richting om beter te communiceren. Ik denk dat een gebrek aan communicatie ook probleem nr 1 is in relaties. Mensen durven hun gevoelens niet te uiten, hun zwakke kanten niet te laten zien vanuit de angst om Zwak gevonden te worden. Ik vind juist dat als je je zwakke kanten, dus je kwetsbare kant durft te laten zien dat je sterk bent. Ik kies er dan ook voor om me vanuit mijn kracht kwetsbaar op te stellen. Daarom durf ik ook zoveel over mezelf, ervaringen, pijn etc te vertellen hier op het net en aan mensen om me heen.

Het zou fijn zijn als mensen hun muurtjes waar ze zich achter verschuilen of terugtrekken, eens naar benenden halen. Praat eens met iemand ipv je af te sluiten of alles op te kroppen. Er is altijd wel iemand te vinden die naar je wilt luisteren als je vanachter je muurtje durft te komen. Elk mens heeft een verhaal...het zou fijn zijn als iedereen gewoon zichzelf zou durven te zijn, te praten zonder schaamte,angst, strijd.

Een groot probleem in relaties is het strijden om macht. Mensen die verliefd zijn praten Met elkaar. Na verloop van tijd als de verliefdheid vermindert, praten ze Tegen elkaar, luisteren ze niet meer naar elkaar, willen ze niet Horen wat de ander te vertellen heeft , werken ze niet meer Samen maar Tegen elkaar in en gaan ze lopen Strijden om wie er nou wel of niet gelijk heeft. Ik zie dit als het stoppen van de Samenwerking die er eerst wel was en het strijden naar Macht, één van de andere grote problemen in de wereld.

Macht leid alleen maar naar Oorlog, kijk maar wat er in de wereld gebeurt. Mensen zijn tot veel dingen in staat als ze Strijden naar Macht. Vanuit hun Onmacht en Gebrek aan Communicatie zijn ze zelfs in staat een ander te Verwonden of te Vermoorden.

Zonder communicatie bestaat er geen relatie, je kan dan wel samen zijn maar of het dan echt fijn is met elkaar? Ik betwijfel dat hahaha, er ontstaat zoveel onduidelijkheid wanneer er niet open gecommuniceerd wordt. Een gebrek aan vertrouwen en open communicatie is meestal de oorzaak van slecht lopende relaties. Dit geldt voor elke relatie, niet alleen de relatie met een partner maar ook de moeder-dochter, vader-zoon, broer-zus, vriend-vriendin, collega's, kennissen relaties. Als je totaal niet communiceert met elkaar kan je nooit een op vertrouwen gebasseerde relatie hebben met elkaar want er is geen openheid, geen helderheid en dit schept vaak onduidelijkheid. Je neigt dan al snel dingen zelf in te vullen die een ander nalaat te delen en daar gaan veel mensen gigantisch de mist mee in omdat ze vaker luisteren naar hun verstand dan hun gevoel wanneer ze zelf de niet heldere dingen in gaan vullen.

Een goede communicatie draait op eerlijkheid, vertrouwen en openheid. Wanneer dit in je relatie aanwezig is bij beiden dan zal er een liefdevolle communicatie mogelijk zijn. Er is dan samenwerking, interactie en wat is er nou mooier dan dat? Praat, Schrijf, Gebaar, Kijk, Voel, Raak elkaar aan.... er zijn zoveel manieren van Communiceren. Open je hart en ontvang in liefde wat er gedeeld, aangereikt of geschonken wordt.

Liefs Ivy