Dit onderwerp is een moeilijk en zwaar onderwerp maar ik wil hier over schrijven omdat ik op dit moment overal om mij heen(omgeving en internet) mensen tegenkom, die last hebben van een ego-persoonlijkheidsstoornis (leven vanuit onbewustzijn, angst, wanen en illusies). Ik zal proberen aan de hand van mijn eigen ervaringen duidelijk te maken wat ik bedoel. Maar ook schrijf ik dit voor mezelf hier neer zodat ik de gevoelens die bij mijn eigen ervaringen uit het verleden hoorden, weer even op kan roepen. Dit zodat ik meer begrip op kan brengen voor de vele mensen die op dit moment nog extreem vanuit hun persoonlijkheid leven.
We gaan een paar heftige maanden door en overal om mij heen zie ik dat veel mensen weer te maken krijgen met oude identiteiten, oude emoties en oud gedrag. Veel relaties gaan stuk, mensen verliezen dierbaren die aan ziektes overlijden of zichzelf van het leven beroven of gewoon omdat het hun tijd is. Veel mensen lijden hieronder, oude angsten, identiteiten plus gedrag en emoties komen hierbij ook weer (tijdelijk) omhoog. Ik zeg tijdelijk want mensen denken dat ze zichzelf weer verliezen en identificeren zich weer met hun oude identiteit, emoties, gedrag etc van vroeger en vergeten dan hun sterke nieuwe getransformeerde identiteit.
Veel mensen zijn aan het jojo'en omdat ze Nu flink bezig zijn alles wat nog oude energie is, alles wat onzuiver is en in ons celgeheugen opgeslagen ligt, Nu maar boven te halen om naar het Licht te brengen. Dus alles wat er nu in je leven gebeurt en je niet echt als prettig ervaart, weet en onthou dat Alles Nodig is om jezelf te Zuiveren en om Echt Onvoorwaardelijk te Zijn.
Ik heb regelmatig te maken met mensen die lijden aan een persoonlijkheidsstoornis en ik ben voor mezelf aan het uitzoeken hoe ik met die mensen om kan gaan. Ik zal hiervoor even in mijn eigen verleden moeten duiken en me moeten herinneren hoe het voor mij voelde toen ik extreem vanuit mijn ego- persoonlijkheid leefde. Ik ben me er van bewust dat zelfs ik vanuit mijn onbewuste momenten leef vanuit een persoonlijkheid, het is duidelijk voelbaar aan de zware energie in je lichaam. En zo kan je het dus ook herkennen bij een ander, hun energie voelt zwaar, de toon in hun stem verandert, hun lichaamshouding verandert, de blik in hun ogen veranderen. Als je goed oplet kan je zien en horen wanneer iemand switch naar hun ego-persoonlijkheid.
Bij een extreme persoonlijkheidsstoornis leef je voornamelijk vanuit het Onbewuste deel in jezelf. Je hebt persoonlijkheidsstoornissen in gradaties, de één leeft soms meer vanuit zijn ego-persoonlijkheid dan de ander. Het heeft te maken met in Balans Zijn, hoe Bewuster je Bent, hoe minder je vanuit je ego-persoonlijkheid leeft. De dualiteit leert ons dat we Yin en Yang zijn, angst en liefde, zwak en sterk zijn, vrouwelijk en mannelijk, negatief en positief, verdrietig en blij, duister en licht etc. Bij een persoonlijkheidsstoornis ben je uit balans, dan leef je meer vanuit het negatieve angstige deel.
Veel mensen leven vanuit meerdere persoonlijkheden, anderen leven vanuit één hele sterke persoonlijkheid, persoonlijkheden waar men zelfs namen aan geeft. Zo sprak ik laatst iemand die me vertelde dat zij bij haar soulmate heel duidelijk zag dat hij extreem vanuit zijn persoonlijkheid leefde en dat wanneer ze met hem praatte die persoonlijkheid Nel noemde. En zo weet ik dat mijn moeder haar persoonlijkheid Artie noemt.
Ik heb besloten over dit onderwerp en mijn ervaringen te schrijven, juist omdat ik de één na de andere persoon ontmoet/hoor/lees, die te kampen heeft met dezelfde problemen als die ik jaren geleden ervaarde tijdens mijn depressie. Al met al heb ik ruim 20 jaar geleefd met zware depressies en verschillende symptomen die vallen onder de borderline persoonlijkheidsstoornis.
Voor mij kwam 3,5 jaar geleden een eind aan die depressie. Deels dankzij een klein beetje hulp van mijn soulmate maar voor het grootste gedeelte dankzij mijn eigen Inzet en Moed. Moed om heel bewust aan het transformatieproces te werken dat mijn Angsten (en ego persoonlijkheid) transformeert naar Liefde, hetgeen Ik Ben.
Er bestaan verschillende stoornissen, zo heb je b.v. mensen die o.a. lijden aan Depressies, MPS, PTSS, Borderline, Schizofrenie, Psychoses. Wat voor naam we er ook aan geven voor mij komt het allemaal op hetzelfde neer, het is nl een Ego Persoonlijkheidsstoornis. Alleen de sterkte van de stoornis en de syptomen zijn verschillend. Waar het op neer komt is dat je gewoon jeZelf niet meer bent en leeft vanuit een Illusionaire Persoonlijkheid met zijn Waangedachten en Destructief gedrag. Veel mensen weten niet eens dat ze leven vanuit hun Ego Persoonlijkheid omdat ze al heel hun leven vanuit die persoonlijkheid leven. Wat ze zeggen en denken is voor hun dan ook echt waarheid. Het denken dat voortkomt uit een Ego (= Illusionaire Persoonlijkheid) kan je zien als Waangedachtes. Gedachtes die dus helemaal niet echt zijn maar waar een Ego persoonlijkheid dus van overtuigd is dat het wel waar is.
De kerk spreekt over de Duivel, Satan en de Hel. Ik zie het eerder zo dat met de Duivel of Satan het Ego bedoeld wordt. De Hel is het leven dat je creeert vanuit Negatief Denken en het aantrekken van negatieve mensen, situaties en entiteiten. Entiteiten of boze geesten zoals men het in verschillende culturen noemt, kunnen in je lichaam meeliften of zelfs bezit van je lichaam nemen. Ook hierdoor zijn vele mensen totaal zichzelf niet meer en lijken ze in gedrag ongevoelige duivels of monsters. Mensen die voornamelijk vanuit hun ego persoonlijkheid leven zijn gevangenen van hun eigen Destructieve Ego Persoonlijkheid dat leeft van Angst.
Het is ons van baby af aan aangeleerd om te leven vanuit een persoonlijkheid omdat men vroeger niet bewust genoeg was om te begrijpen en onderwijzen dat we BewustZijn zijn. Wij zijn voornamelijk opgevoed vanuit Angst/Onbewustzijn en het Idee dat we ons Lichaam, Gedachtes en Gevoelens zijn. Maar dat is niet zo want we zijn Bewustzijn en bewustzijn heeft geen vorm. Het transformatieproces leert je al je oude Angsten te transformeren. De moeilijkste fase in dit proces is het leren je Ego Persoonlijkheid Los te Laten. Pas als je in deze fase beland ga je inzien dat je niet de Denker, je Lichaam of Gevoelens bent.
Mensen die niet in balans zijn leven voornamelijk vanuit Angst, hun Duistere Kant. Het Yin-Yang principe of een medaille maakt dat heel duidelijk. Je hebt aan de ene kant nl het Negatieve en aan de andere kant het Positieve, en zo dus ook Licht en Duister, Angst en Liefde, Lichaam en Ziel, Binnen en Buiten etc. Mensen die lijden aan een persoonlijkheidsstoornis zijn mensen die zwaar uit Balans zijn. Mensen die dus eigenlijk voornamelijk of vanuit een hoge mate vanuit hun Duistere kant leven en vergeten zijn dat ze Licht en Liefde Zijn.
Het is een stoornis waarvan ik zeker weet dat bijna de hele mensheid aan lijd. Ik zeg bijna, ik hou het er op dat 80% van de wereldbevolking een mentale stoornis heeft. Hoe kom ik hierbij? De Wereld om mij heen laat mij dat zien. Als ik af moet gaan vanuit mijn eigen omgeving en de mensen die ik spreek via het internet, moet ik eerlijk zeggen dat ik Niemand ken die niet aan een persoonlijkheidsstoornis lijd. Ik heb zelf ervaren wat het is om een persoonlijkheidsstoornis te hebben. Omdat ik het zelf ervaren heb Herken ik het gedrag dat bij zo'n ego-persoonlijkheidsstoornis hoort nu heel snel bij anderen.
Er mee omgaan is soms ontzettend moeilijk want je moet wel heel sterk in je schoenen staan bij iemand die leeft vanuit het Ego maar daar zelf niet bewust van is. Soms schiet ik zelf ook nog wel eens in mijn Ego als ik te maken krijg met iemand die wel een heel sterk ontwikkeld Ego Persoonlijkheid heeft. Ik zie steeds meer mensen die met moeilijke problemen te kampen hebben, meer mensen die meer vanuit hun Duistere Ego-kant leven, delen van zichzelf ontkennen meer mensen die dus ook (psychische) ziektes ontwikkelen.
Mensen die zichzelf helemaal niet meer kennen, niet eens bewust zijn wanneer ze vanuit hun persoonlijkheid handelen en praten, mensen die zichzelf niet meer durven te laten zien zoals ze in werkelijkheid Zijn. Mensen die zichzelf dus kwijt zijn, verbergen achter Maskers, Muren, Deuren, en zich verstoppen in hun veilige Bunker. Het is Chaos in de wereld op dit moment, steeds meer en meer mensen komen er voor uit mega zware problemen te hebben. Het hoort bij het proces, ik herken het allemaal vanuit mijn eigen proces.
Ik ben blij te zien dat zovelen hier doorheen gaan omdat ik weet dat ze juist door deze fase te ervaren, uiteindelijk weer bij hun Ware Zelf uit zullen komen. Het zal voor velen heel zwaar worden want in het transformeren van je angsten naar liefde kom je dus je Ego Persoonlijkheid tegen. Het Ego staat voor je Oude Angst, Oude Patronen, Oude Overtuigingen, en Verwachtingen. Het is je hele leven bij je geweest, je hebt daar vanuit geleefd, gedacht, gehandeld en nu is het bang om zijn bestaan te verliezen.
Het zal er alles aan doen om te blijven bestaan, het zal je met smoesjes, leugens, verstandelijke en super slimme redenatie van het Licht en de Liefde houden, het zal alles en iedereen die te dicht in de buurt komt van je Hart neer knuppelen want het zal vechten voor zijn bestaan. Ik ga niet verder uitweiden over het Ego, als je meer wilt weten hierover dan kan je het onderwerp Ego en het begin van het onderwerp Zelf Liefde lezen. Het laatste ondewerp omschrijft nl het verlies (en de reden waarom dit nodig is) van je ware zelf wat kan leiden tot een ernstige Ego-persoonlijkheidsstoornis. Een stoornis waarbij je jezelf identificeert met je Lichaam maar ook met de Denker (je verstand) en de Emoties in jou.
oit werd ik op mijn 21e na een zelfmoordpoging bestempeld met het etiket Borderliner. Ik kreeg een gesprek met een psychiater maar er kwam bij mij niets uit want ik durfde niet meer over mijn gevoelens te praten. Dit is ontstaan vlak voor de zelfmoordpoging, de persoon waar ik toen een relatie mee had pushte mij keer op keer om over mijn problemen te praten. Ik kon het niet want alleen de gedachte aan mijn traumatische ervaringen trokken mij helemaal terug in die angst gevoelens.
Toen ik toch na veel gepush en gevraag uiteindelijk vertelde waarom ik altijd zo verdrietig, gesloten of depressief was, vertelde hij mij dat hij voor mij al zo'n moeilijke relatie had gehad met iemand die dezelfde dingen had ervaren en niet nog eens zin had om er zoveel energie in te steken. Hij liet mij dus letterlijk op het hetzelfde moment vallen terwijl ik voor het eerst aan iemand vertelde dat ik door bekenden aangerand was. Daarna raakte ik helemaal op slot, ging maskers opzetten en muren creeren als ik bepaalde mensen niet in mijn buurt wilde laten komen.
Ik wilde wel graag een liefdevolle lange relatie maar in elke relatie saboteerde mijn ego-persoonlijkheid dit wel en stootte ik vriendjes af waardoor ik zelden langdurige relaties had. Ik was ook ontzettend bang om iemand te verliezen vanuit mijn verlatingsangst dat ontstaan was in mijn jeugd. Later kon ik die verlatingsangst wel loslaten en ontdekte ik bij mijn suicidaal gedrag waar ik nou echt het bangst voor was.
Het ging er niet om dat ik iemand kwijt raakte maar om de helse pijn die zo'n scheiding veroorzaakte. Het ging er puur om dat ik bang was, vanuit die afgrijselijke pijnen, mezelf te verliezen. Mijn kracht, mijn geloof, mijn zelfvertrouwen, mijn eigenliefde, want vanuit die verschrikkelijke pijnen verloor ik altijd het contact met mijn bewuste deel. Het onbewuste deel in mij dacht dan voornamelijk aan zelfmoord. Ik schrijf dit wel heel persoonlijk stukje omdat ik weet dat veel mensen denken bang te zijn om een ander te verliezen. Maar nog niet echt beseffen dat de werkelijke angst nog dieper gaat en je dus bang bent jezelf kwijt te raken en vanuit die staat van zijn, jezelf iets ernstigs aan te doen zoals b.v. zelfdoding.
Niemand wilt echt dood, maar soms zijn gebeurtenissen zo traumatisch en pijnlijk dat je op dat moment niets liever wilt dan dat die pijn verdwijnt. Een eind aan je leven maken lijkt dan de enigste oplossing maar is echt niet de beste oplossing. Ik denk dat daarom ook zoveel mensen een ego-persoonlijkheid creeren om mensen die te dicht in de buurt van hun hart komen weg te houden. Zo kunnen ze niet zo snel meer gekwetst worden en zorgt die ego-persoonlijkheid en ego-muur die ze om hun hart bouwen ervoor dat ze veiig en beschermt zijn.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat iemand wel heel sterk in zijn schoenen moest staan om mij te kunnen begrijpen en ook echt een relatie mee aan te kunnen. Het heeft ongeveer 3 jaar geduurd voordat ik me weer echt durfde te uiten. Ik heb leren praten door XTC, een pilletje dat vroeger gebruikt werd in de psychiatrie voor de getraumatiseerde mensen uit de oorlog. Sindsdien praat ik mensen de oren van hun hoofd hahaha. Terugkomend op mijn gesprek met die psychiater...ik kreeg later via mijn huisarts een diagnose te zien op papier: borderline persoonlijkheidsstoornis.
Men heeft mij nooit uitgelegd wat het nou betekende of hoe ik daar van af kon komen. Ik kreeg er ook geen therapie voor, het enigste wat mij elke keer weer verteld werd als ik hulp zocht als ik de weg kwijt was, was: er is niets aan de hand met jou, je moet gewoon werken dan gaat alles ok. Dus ik deed dat maar, elke dag weer zette ik een masker op zodat er niet te zien was hoe bang, verdrietig en klote ik me van binnen voelde.
Wel begon ik meer en meer over mijn gevoelens en ervaringen te praten met mensen maar die werden er zelf depressief of down van of vonden dat ik teveel klaagde. Wat bij mij weer een onafhankelijkheids ego ontwikkelde dat alles alleen wilde doen. Want waarom zou ik mensen in nood bellen als zij toch down werden van mijn ervaringen, het geklaag vonden of mij toch niet konden steunen? Ik belde dan ook echt nooit mensen op als ik in de problemen zat, wilde alles alleen doen en niemand tot last zijn.
Er is nooit iemand geweest die mij kon begrijpen, op 1 iemand na. Hij was leraar psychologie aan de Universiteit van Amsterdam geweest, was met pensioen en hielp zo nu en dan mensen thuis. Na een aantal sessies bij hem wilde ik zijn mening over mij horen en overhandigde hem het papiertje waarop stond dat ik een Borderliner was. Ik vroeg hem of hij dat had constateren en zo ja, of hij mij kon helpen hiermee. Hij kwam tot de conclussie dat ik geen borderliner was maar dat ik te vaak gekwetst was in mijn leven en zwaar getraumatiseerd was tijdens de relatie waar ik toen in zat.
Ik heb dus nooit echt gesnapt of ik nou een persoonlijkheidsstoornis had of niet. Ik moest afgaan op een diagnose die gesteld was door iemand die me 1x had gezien en de diagnose die gesteld werd door mijn therapeut die me door en door kende. Ik legde het stempel Borderliner toen ook maar weer van mij af. Ik ben toen gewoon verder gegaan met mijn leven en mijn geestelijke ontwikkeling werd voor mij een hobbie. Rond 1995 begon voor mij een heftige periode van mensen loslaten die mij in mijn groei belemmerden.
Ik hield niemand over, koos er voor om echt helemaal alleen opnieuw te beginnen. Ik raakte zwaar depressief in die tijd door het verlies van zoveel mensen. Ik kon me niet meer concentreren op m'n werk, moest me ziek melden, ik moest verhuizen omdat er teveel negatieve herinneringen kleefden aan de muren van mijn oude huis, ik kwam zonder geld te zitten, zat in een omscholingsproces, werd ook nog eens aangereden en kwam zo een maand thuis te zitten omdat ik niet kon lopen.
In deze maand, dit was in 2000, raakte ik mezelf helemaal kwijt, maar de mega klap kwam toen mijn therapeut overleed. De enigste ziel die werkelijk wist wie ik was, die mij zag zoals ik was, die mij behandelde als ziel ipv patient, opeens was hij er niet meer. De pijn was te erg en ik stortte volledig in, totaal de weg kwijt, niemand waar ik naartoe kon met mijn verdriet. Uiteindelijk zocht ik mijn afleiding in mijn eetstoornis, ik maakte mijn eetstoornis belangrijker zodat ik me niet op de pijn van binnen hoefde te richten die me totaal aan het vernietigen was.
Deze periode was voor mij mijn dieptepunt, ik kon geen kant meer op, ik kon niet dieper vallen, ik wist niet meer wie ik was, hoe ik verder moest. Ik sloot me helemaal af van de wereld (in totaal 3 jaar als kluizenaar geleefd) omdat ik niemand meer kon vertrouwen. En zo creeerde ik allerlei andere fobieen, ik durfde de straat niet meer op, had mensenvrees en straatvrees, leed aan een eet- en slaapstoornis, was zwaar depressief, ik had een zware concentratiestoornis waardoor ik niet normaal meer kon lezen of tv kijken.
Ik ontwikkelde BDD (stoornis in de lichaamsbeleving), had een burnout, mijn ziel was gebroken. Er ontstonden weer zelfmoordgedachtes maar probeerde deze te onderdrukken door me meer te focussen op mijn eetstoornis. Voor mij was dit dus mijn dieptepunt en hier vond ik uiteindelijk ook mijn kracht om verder te gaan. In deze periode besloot ik te gaan werken aan de problemen die achter mijn eetstoornis lagen en te zorgen dat ik een Gelukkig leven kon leiden.
Ik besloot toen om me te gaan laten helpen voor m'n eetstoornis. Na een intakegesprek kreeg ik een folder waarop stond Borderline Persoonlijkheidsstoornis. Ik moest het maar lezen en kijken wat ik er van vond werd me meegedeeld. Ik moest erkennen dat ik me wel kon vinden in een aantal symptomen die er beschreven werden. Maar toch zag ik het zelf meer als dat ik depressief was door het te vaak gekwetst zijn en teveel traumatische ervaringen in mijn leven. Als zij het stempel Borderliner daarop wilden plakken, dan deden ze dat maar.
Ik wilde niet aan etiketten en stempels meedoen. Dat stempel had ik helaas wel gekregen toen ik op mijn 21e te horen kreeg dat ik Borderliner was. Mensen gingen het tegen me gebruiken wat er weer voor zorgde dat ik me nog minderwaardiger ging voelen als mensen me tijdens conflicten toeriepen dat ik de Gek was. In die tijd was je in andermans ogen als je bij een psychiater kwam al Gek, laat staan toen men te horen kreeg dat ik Borderliner was. Onbewuste mensen zullen je vandaag de dag nog steeds bestempelen met het etiket Gestoord/Gek.
Lees hier verder
